Πάντα θα μου λείπει η δουλειά. .... Στην αρχή όμως όταν κάθεσαι στο σπίτι και ειδικά ο λόγος είναι η έλευση ενός
μωρού ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.
Πάντα θα μου λείπει η δουλειά..... Όχι δεν ήμουν άτομο που κυνηγούσε την καριέρα, μπορώ να πω ότι ήμουν το
αντίθετο. Πάντα στη δουλειά έβαζα όρια όπως και σε όλα τα πράγματα στην ζωή μου. Η δουλειά για μένα είναι η οικονομική
ανεξαρτησία, η ανάγκη του ατόμου να εκφράσει την δημιουργικότητά του, την
ενέργειά του.
Πάντα θα μου λείπει η δουλειά...... Η δουλειά, με μέτρο, είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία. Ερχεσαι επαφή με ανθρώπους,
που μπορείς να μάθεις από αυτούς, να σε προβληματίσουν και μερικές φορές να σου δώσουν και λύσεις σε θέματα τις οποίες δεν είχε σκεφτεί.
Αλλά και το να είσαι μόνο μαμά στο σπίτι είναι πολύ ωραία θα πας
βόλτες για ψώνια, θα πίνεις καφέδες με τις φίλες σου αλλά….. Αλλά κάποια στιγμή
κουράζεσαι. Χάνεις την δημιουργικότητά σου κάποια στιγμή. Χάνεσαι και
μεταλλάσσεσαι σε κάτι που δεν είσαι εσύ!!
Οφείλεις να προσαρμοστείς στην
νέα ζωή σου, να ορίσεις όρια, να βρεις τρόπους να εκφράσεις την ενέργειά σου,
δημιουργικότητα σου. Ναι, ναι δεν πιστεύω ότι η ζωή στο σπίτι είναι μόνο
καθάρισμα, μαγείρεμα και κουτσομπολιό κλπ.
Και σ’αυτά τοποθετείς όρια, αρχίζεις να κάνεις πράγματα για σένα,
εκφράζεις την δημιουργικότητα, εκτονώνεις την ενέργειά σου (γυμναστική,
διαλογισμός, διάβασμα, κατασκευές κλπ).
Έχοντας γίνει μαμά στο
σπίτι τα τελευταία επτά (7) χρόνια μπορώ να πω ότι έχω περάσει από όλα τα στάδια….
Τώρα πια όμως μπορώ να πω ότι έχω καταφέρει να ισορροπήσω την ζωή μου, να προσπαθώ καθημερινά να βρω ή να
δημιουργήσω δουλειά (πολύ δύσκολο την σημερινή εποχη εδώ που ζω) και το πιο σημαντικό είναι ότι κατάφερα μέσα από αυτό το μικρό blog να δημιουργώ και να εκφράζομαι, για πράγματα που αγαπώ και είχα τα
προηγούμενα χρόνια ήταν το χόμπι μου.
