ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ .....ΣΧΟΛΕΙΟ - ΠΑΙΔΙΑ- ΓΟΝΕΙΣ!

             Boy in Green Shorts Near Grey Telescope during Daytime- pexels.com 

Σε λίγες μέρες ξεκινάει το σχολείο και έχει αρχίσει ήδη ο βομβαρδισμός "Πως να προετοιμάσετε  το παιδί σας για την νέα σχολική χρονιά", "Οδηγίες για σωστή μελέτη" , όλα τα σχετικά για το  bullying κλπ...

Όχι δεν είμαι εναντίον σε όλα αυτά,  αντιθέτως τα διαβάζω, γιατί έχω μάθει στην ζωή μου να μην αποκλείω καμιά γνώμη, άποψη και να την σέβομαι, απλώς σκέφτομαι πως μεγαλώσαμε εμείς. Χωρίς οδηγίες...θα πείτε άλλες εποχές, αλλά τις εποχές ποιοι τις επηρεάζουν... 

Μητέρα ενός εφτάχρονου ζωηρού αγοριού, μπορώ να πω ότι πνίγομαι εγώ η ίδια με όλα αυτά τα "πρέπει" που ορίζουν την ζωή  ενός εφτάχρονου αγοριού αλλά και όλων των παιδιών μέχρι το τέλος της σχολικής ζωής τους .

Οντας η ίδια το τριτο "μικρότερο" παιδί μιας ελληνικής μέσης οικογενείας μεγάλωσα  σε ένα περιβάλλον ελευθερίας επιλογών (πάντα μετά από μια εποικοδομητική συζήτηση), εμπιστοσύνης  των γονιών μου προς τα παιδιά τους,  στις επιλογές τους και τα μόνα "πρέπει" είχαν να κάνουν με τους κανόνες καλής συμπεριφοράς, να βοηθάμε - στηρίζουμε τους διπλανούς μας (όταν μας το επιτρέπουν), να ακούμε απόψεις άλλων, να ψάχνουμε την μάθηση,  και ότι γίνουμε στην ζωή μας σπουδαίοι ή όχι πάντα να σεβόμαστε τον διπλανό μας, οποίος και να είναι, δυνατός ή αδύνατος.

Αυτά μαθαίνουμε τον γιο μας! Αυτά θεωρούμε σημαντικά ο σύζυγός μου και εγώ ότι κάνουν έναν άτομο χρήσιμο και λειτουργικό  στην κοινωνία.  

Δεν θέλουμε να είναι πρώτος για το κοινωνικό περιβάλλον (παππούδες, γιαγιάδες, θείους, θείες, φίλοι κλπ), θέλουμε να είναι πρώτος για τον ίδιο, ανταμοιβή για τις προσπάθειες του γιατί είναι "δική του ζωή" και όχι δική μας!

Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι γονείς προσπαθούμε να  προστατέψουμε - να προετοιμάσουμε τα παιδιά μας γι αυτήν την σκληρή ζωή ...δημιουργώντας όμως παιδιά - μεγάλους, χάνεται η παιδικότητα από την ζωή  και την βλέπουμε μόνο σε αναρτήσεις -video στο facebook!  Ναι, ναι έχετε δίκαιο δεν έχουμε χρόνο ή και διάθεση πια, λόγω της οικονομικής κατάστασης που βιώνουμε, να τρέχουμε πίσω από τα παιδιά μας και τις σκανδαλιές τους. Έχετε όμως σκεφτεί ότι  αυτή η παιδικότητα, που ορίζει κάθε ηλικία,  είναι που κάνει την ζωή ωραία, χαρούμενη και ανέμελη....

Όλοι μας δεν θέλαμε να πάμε σχολείο μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, αλλά δεν άκουσα ποτέ την μαμά μου να αγχώνεται, να "ψάχνεται" πως να μας κάνει  την μετάβαση πιο ήρεμη..."Λογικό είναι γιατί να θέλει να πάει ένα παιδί στο σχολείο αφού και εσύ δεν θέλεις να πας στην δουλεία τωρα που τελείωσε η άδεια σου" θυμάμαι έλεγε η Σούλα (η σούπερ μαμά μου) σε μια φίλη της.

Αυτό νομίζω ότι είναι το πιο σωστό για μένα. Να μην θέλεις το παιδί σου να φέρεται σαν μεγάλος αλλά  εσύ να τον αντιμετωπίζεις σαν ένα "μεγάλο" ολοκληρωμένο άτομο και να το σέβεσαι! 

Η τελευταία και μοναδική συμβουλή που μου έδωσε η μαμά μου όταν γέννησα τον μικρό ήταν "έχεις την χαρά να μεγαλώσεις ένα αγόρι και να θυμάσαι ότι  έχει τους δικούς του χρόνους- ιδιαιτερότητες που πρέπει να σεβαστείς, να το υποστηρίζεις στις επιλογές του και να το αφήσεις να κάνει τα δικά του όνειρα, ούτε τα δικά σου ούτε των άλλων ανεκπλήρωτα όνειρα".  

Ναι είμαι ρομαντική και πάντα θα είμαι, αυτή είναι η "παιδική" μου ιδιαιτερότητα που κουβαλάω από τότε που με θυμάμαι, αυτό είναι που με κάνει αυτή που είμαι!

Φιλιά
χοχοχο