Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

Τσάι και βιβλία.


Ανέκαθεν αγαπούσα τα βιβλία. Δεν διάβαζα με σκοπό να πω ότι "διάβασα και αυτό και εκείνο το βιβλίο."  Διάβαζα γιατί πραγματικά ήθελα να ταξιδεύω σε άλλους τόπους, να γνωρίζω διαφορετικές προσωπικότητες ανθρώπων, να βιώνω μαζί με τους πρωταγωνιστές των βιβλίων τα πάθη τους και τις ιστορίες τους.




Τα καλοκαίρια στη Χαλκιδική,   ειδικά το μεσημέρι την ώρα κοινής ησυχίας, προκειμένου να μην κάνω θόρυβο το διάβασμα ήταν και παραμένει η καλύτερη παρέα. 
Όσο περνούσαν τα χρόνια,  η κοινή μας πορεία (διάβασμα  & εγώ) συνεχιζόταν και ενισχυόνταν...
Τώρα πια μπορώ να πω ότι είναι μετά το τρέξιμο, ότι είναι το καλύτερο ηρεμιστικό στην ζωή μου. 
Κάθε βράδυ διαβάζω λίγες ή πολλές σελίδες από κάποιο βιβλίο, τόσο δηλαδή ωσότου  να κλείσουν τα μάτια μου. Όμως είναι και αρκετές φορές που ο ενθουσιασμός μου για κάποιο βιβλίο είναι τόσο μεγάλος που μου κλέβει αρκετές ώρες ύπνου! 

Έτσι και πάλι είμαστε εδώ παρέα με  το Δημιουργικό Βιβλιοπωλείο ΚΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ που μας προτείνει:


  • Το παράξενο ταξίδι ενός απολεσθέντος αντικειμένου του Σαλβατόρε Μπαλιζε των εκδόσεων mamaya

Επιστρέφοντας μια μέρα από το σχολείο, ο επτάχρονος Μικέλε βλέπει τη μητέρα του με μια βαλίτσα μπροστά της και το κόκκινο, μυστικό ημερολόγιό του στα χέρια της. Ετοιμάζεται να φύγει και ζητάει από τον γιό της να κρατήσει το ημερολόγιο, με την υπόσχεση να του το επιστρέψει...
Η ιστορία ενός νέου που έχει ξεχάσει τον κόσμο. Η ιστορία μιας νέας που έχει κλείσει μια "συμφωνία ευτυχίας", παρ'όλο τον πόνο της. Δυο ψυχές που θα αντιμετωπίσουν τη ζωή χωρίς να παραδοθούν ποτέ πια. Μια αξέχαστη φωνή που σχεδιάζει ένα χαμόγελο στην καρδιά μας. 



Για περισσότερες πληροφορίες www.paraxenotaxidi.gr


  • H Σκοτεινή καρδιά της Βαρκελώνης της Alicia Gimenez Bartlett των εκδόσεων Μεταίχμιο


Ένας άνδρας βρίσκεται νεκρός σε ένα παγκάκι του πάρκου της Σιουδαδέλα, στη Βαρκελώνη. Κανένα στοιχείο πάνω του δεν είναι δυνατό να προσδιορίσει την ταυτότητά του. Οι ενδείξεις που έχουν στα χέρια τους η επιθεωρήτρια Πέτρο Ντελικάδο και ο πιστός της βοηθός Φερμίν Γκαρθόν "δείχνουν" στις συμμορίες των σκίνχεντ: Αυτόπτης μάρτυρας τους είδε να ξυλοκοπούν ανελέητα το θύμα, Η ιατροδικαστίνα όμως διαφωνεί: Κανένας ξυλοδαρμός,  το θύμα φέρει τραύμα από σφαίρα. Και αυτή είναι η αρχή του μυστηρίου...
Η διασημότερη επιθεωρήτρια της Ισπανίας, Πέτρο Ντελικάδο, σε ένα διαφορετικό βιβλίο, μια αγωνιώδη περιήγηση στον σκοτεινό κόσμο των ανέργων, των αστέγων και των χωρίς χαρτιά μεταναστών, όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, κι ο φόβος βρίσκει τον δρόμο να τρυπώσει στην καρδιά.




  • Ένα τελευταίο γράμμα του Αντώνη Παπαθεοδούλου των εκδόσεων Παπαδόπουλος.
Για τον κύριο Κώστα, τον μοναδικό ταχυδρόμο ενός ολόκληρου νησιού, ήταν η τελευταία μέρα στη δουλειά. Ήθελε να το πει σε όλους, να τους αποχαιρετίσει. Αλλά τι παράξενο! κανείς δεν ήταν στην πόρτα να τον περιμένει, όπως κάθε μέρα εδώ και πενήντα χρόνια. 
Ένα βιβλίο για τα νέα, τις ιστορίες, τα αντίο, τα ευχαριστώ κι όλα όσα θέλουμε να μοιραζόμαστε, με γράμματα ή χωρίς.
Ένα βιβλίο με υπέροχη εικονογράφηση και ένα σημαντικό μήνυμα. Η αξία του λειτουργήματος  ενός ταχυδρόμου που προσφέρει της υπηρεσίες του στην κοινότητα ενός νησιού και η σημασία της αναγνώρισή του από αυτήν. 
Επίσης, ένας τρόπος να μάθουν τα παιδιά μας τον τρόπο γραπτής επικοινωνίας πριν αυτή αντικατασταθεί, σιγά σιγά, από το internet  και την ηλεκτρονική αλληλογραφία.
Διεθνές βραβειο COMPOSTELA για εικονογραφημένα βιβλία 2016.



Μπορεί το βιβλίο αυτό να απευθύνεται σε παιδιά αλλά το μήνυμα του νομίζω ότι είναι κάτι που αποζητάμε όλοι  εμείς οι μεγάλοι!
Λοιπόν μια κούπα τσάι και λίγες σελίδες από ένα βιβλίο. Ένα φάρμακο από όλα αυτά που βαραίνουν την καθημερινότητα μας, προβλήματα, νεύρα. 
Αυτές ήταν οι προτάσεις του μήνα από το ΚΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ, στο οποίο μπορείτε να επισκεφτείτε για περισσότερες προτάσεις, δώρα, παιχνίδια αλλά και να ακολουθήσετε την σελίδα του στο facebook  για τις δράσεις KATIGINETAI.
Παραφράζοντας λοιπόν το "τσάι και συμπάθεια" σε "τσάι και βιβλία" ας χαθούμε μέσα σ'αυτά, δραπετεύοντας για λίγο από το δικό μας "δύσκολο" κόσμο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μετάβαση....

pixabay Πέρασαν  4 1/2 χρόνια  (περίπου) από την ημέρα που ανέβασα το πρώτο post  στο  momwithsneakers.  Σε μια περίεργη περίοδο της ...