Η γυναίκα με το κρυμμένο πρόσωπο. Ιστορίες από τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917 στη Θεσσαλονίκη.

Το 2017 γιορτάσαμε στη Θεσσαλονίκη τα 100 χρόνια από την Μεγάλη Πυρκαγιά  (5 Αυγούστου 1917 με το Ιουλιανό ημερολόγιο και 18 με το Γρηγοριανό). 

Το γεγονός αυτό στάθηκε αφορμή για τη συγγραφέα  Άννα Τσιλιγκιρόγλου - Φαχαντίδου  να
γράψει το ιστορικό μυθιστόρημα  "Η γυναίκα με το κρυμμένο πρόσωπο."  Ιστορίες από τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917 στη Θεσσαλονίκη των εκδόσεων ΩΚΕΑΝΙΔΑ.

"Η Αρχιτεκτονική υπήρξε αναμφισβήτητα το μεγάλο βιβλίο της ανθρωπότητας...Κάθε παράδοση σφραγίστηκε μ'ένα μνημείο.-Βίκτορ Ουγκό" .....

Το πάντρεμα μιας ερωτικης ιστορίας με την αρχιτεκτονική της Θεσσαλονίκης σε μαγεύει,  μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή - αρχιτέκτονα Ανδρέα Ζιμά - που βιώνει την ανοικοδόμηση της πόλης  (μετά από την πυρκαγιά του 1917) σε κάθε της στάδιο  φτάνοντας μέχρι τη σημερινή μορφή της.
 Ανακαλύπτεις, μαθαίνεις, λόγω των πολλών ιστορικών στοιχείων,τι "μυστικά" έκρυβαν οι επαύλεις στη Λεωφόρο Εξοχών (πχ έπαυλη Μοδιάνο, βίλα Μορντώχ, οικία Α.Καπαντζή, οικία Μιχαηλίδη, οικία Σαλέμ, βίλα Αλλατίνη). 

Μέσα από μια προσωπική τραγωδία την ημέρα της φωτιάς  ξετυλίγεται μπροστά μας η ιστορία της Θεσσαλονίκης:  Α' παγκόσμιος πόλεμος, η έλευση των προσφύγων αλλά και ο Β' παγκόσμιος πόλεμος. 

Τέλος, μαθαίνουμε για το σχέδιο που είχε ο Γάλλος Αρχιτέκτονας, Αρχαιολόγος και Πολεοδόμος Ερνεστος Εμπραρ  για τη πόλη μας (βλέπε Πλατεία Αριστοτέλους) όπου στο τέλος η πολιτική αστάθεια (και πάλι!) επιβάρυνε την κατάσταση και εμπόδισε την απόλυτη εφαρμογή του σχεδίου του.  

Όντας λάτρης αυτού του είδους μυθιστορήματος με τις ιστορικές αναφορές, ομολογώ ότι διαβάζοντας το πέρασε ο χρόνος  πολύ γρήγορα. 
Μεταφέρθηκα σε κάθε γωνιά της πόλης μου, μέσω της πένας της συγγραφέως,  περπάτησα μαζί με τον ήρωα του βιβλίου στους δρόμους της Θεσσαλονίκης κάνοντας καταγραφή των μνημείων, εκκλησιών και επαύλεων και των ζημιών  της πυρκαγιάς. 
Ήπια ούζο με μεζέ, το φθινόπωρο του 1942, στο στενό καπηλειό στην οδό Παύλου Μελά 22 ακούγοντας τον Τσιτσάνη να παίζει μπουζούκι και να τραγουδά. 

Για ακόμα μια φορά μαθαίνουμε πως στη ζωή υπάρχουν αγάπες, που ακόμα και αν χαθούν, παραμένουν "για πάντα" μέσα στη καρδιά φωλιασμένες....